مجتمع فولاد ویان همدان

فولاد ویان استان همدان

مجتمع فولاد ویان استان همدان یکی از مدرن ترین کارخانه های فولاد سازی در خاورمیانه میباشد. همچنین دارای بالاترین ظرفیت تولید شمش فولادی در بخش خصوصی کشور است.

تولیدات این کارخانه در زمره محصولات فولادی میانی جای میگیرند. این محصولات کاربرد زیادی در ساخت انواع مقاطع فلزی و پروفیل ‌های صنعتی و ساختمانی دارند.

تاریخچه شرکت فولاد ویان

مجتمع فولاد ویان در سال 1381 برای اولین‌ بار قدم به عرصه فولاد سازی داخلی گذاشته است. این مجتمع در 42 کیلومتری جاده همدان تهران، جنوب شرقی نیروگاه شهید مفتح تاسیس شده است.

محصولات کارخانه فولاد ویان همدان شامل شمش فولاد آلیاژی سبک ساختمانی یا همان بیلت است. خطوط تولید این مجموعه توان اسمی تولید سالیانه 550 هزار تن فولاد را دارند.

گفتنی است مجتمع فولاد ویان برای 150 نفر به شکل مستقیم و بیش از 400 نفر به شکل غیرمستقیم اشتغا ل‌زایی کرده است. با این حساب، یکی از قطب ‌های صنعتی حوالی همدان به ‌حساب می ‌آید.

نکته ‌ای که در زمان بررسی کارخانه فولاد ویان همدان جلب ‌توجه میکند، تکنولوژی‌ های به‌ کار رفته در این مجموعه است. در خطوط تولید این کارخانه از کوره‌ های قوس الکتریکی برای ذوب مواد اولیه و تولید مقاطع فولادی استفاده میشود. این کوره‌ ها به‌ جای کوک و زغال ‌سنگ، با نیروی برق تغذیه میشوند و از این‌ جهت، وابستگی آنها به معادن زغال‌ سنگ به‌ مراتب کمتر از کارخانه ‌های قدیمی است.

گفتنی است که تاسیسات این خطوط تولید از شرکت فوست ‌آلبین کشور اتریش به این مجموعه آمده است. و یکی از بهترین‌ های منطقه خاورمیانه به ‌حساب می ‌آید.

زیرساخت ‌های مجتمع فولاد ویان همدان

همان‌ طور که پیش تر عنوان شد، در این مجموعه از تجهیزات استفاده میشود. این ابزارآلات به متخصصان مجتمع فولاد ویان این امکان را می‌ دهند تا محصولات با کیفیت کم ‌آلیاژ و با آلیاژهای متوسط را در بهترین کیفیت تولید کنند.

گفتنی است مدیران این نهاد در نظر دارند در سال ‌های آینده فرایند تولید را به سمت انواع فولاد کیفی و آلیاژی خاص هدایت کنند. در حال حاضر، بخشی از نیازهای تولیدکنندگان داخلی را شامل میشود.

این اهداف، با تکیه ‌بر تکنولوژی‌ هایی عملی میشود که در این مجموعه قرار گرفته ‌اند. علاوه بر کوره ‌های قوس الکتریکی، دستگاه‌ های دیگری هم در زمره این تکنولوژی ‌ها قرار میگیرند.

فناوری مرتبط با متالورژی ثانویه (LF):

عنوان ثانویه به این نکته اشاره میکند که این روش از متالورژی در بیرون از کوره اصلی و متالورژی اولیه انجام میشود که فرایندی جدید و قابل ‌توجه است.

ماشین ریخته ‌گری مداوم (CCM):

در این روش ریخته‌ گری، مذاب با کمترین میزان اتلاف در انرژی و ضریب کارایی به‌ مراتب بالاتر از روش‌های سنتی، برای تولید انواع شمش فولادی به کار گرفته میشوند.

بخش اکسیژن:

این بخش از مجتمع فولاد ویان، توسط یک شرکت ایتالیایی پیاده‌سازی و اجرا شده است و با استفاده از یک کمپرسور گریزازمرکز مدیریت میشود.

تاییدیه‌ ها و گواهی ‌نامه‌ های مجتمع فولاد ویان

گواهی ‌نامه ‌های شرکت فولاد ویان به‌ خوبی بیانگر کیفیت تضمین‌شده محصولات این مجموعه میباشد. که در این روزها، سهم قابل‌ توجهی در تولید محصولات فولادی نهایی در داخل کشور را دارند. در ادامه بخشی از تاییدیه ‌های دریافت‌ شده توسط این مجتمع را معرفی میکنیم:

• ISO 9001 در سال 2015 برای سیستم کنترل کیفیت
• ISO 14001 در سال 2015 برای سیستم مدیریت زیست‌محیطی
• OHSAS 18001 در سال 2007 برای سیستم ارزیابی ایمنی و بهداشت کارخانه

گفتنی است که سه استاندارد مذکور از شرکت آلمانی TUV-NORD اخذ شده است که یکی از معتبرترین منابع بین ‌المللی برای صدور گواهی‌ نامه‌های کنترل کیفیت به ‌حساب می‌آید.

محصولات کارخانه فولاد ویان همدان

محصولات فولادی این کارخانه انواع شمش ‌های فولادی و آلیاژی میباشد. این شمش ‌ها در ابعاد و سایزهای مختلف تولید میشود.

در بخش‌ های قبلی به شکل مختصر به این مسئله اشاره کردیم که مجتمع فولاد ویان یکی از تولید کنندگان داخلی فعال در عرصه تولید فولاد میانی است.

این محصولات که با عنوان شمش‌ های فولادی شناخته میشوند، سهم بزرگی در ساخت انواع ورق‌ های فلزی و مقاطع فولادی دارند. شمش های فولادی به ‌عنوان مواد اولیه در خطوط تولید این محصولات به کار گرفته میشوند.

برای بررسی محصولات این مجتمع باید به این مسئله توجه داشته باشید که کارخانه‌ های از این ‌دست، شمش فولادی را با استفاده از گریدهای آلیاژی به ‌خصوص و ابعاد خاصی تولید میکنند که از نظر ترکیبات شیمیایی و مشخصات مکانیکی با یکدیگر متفاوت هستند.

درباره ابعاد باید بگوییم که در حال حاضر، این مجموعه به تولید بیلت ‌های فولادی با عرض 120 تا 150 میلی ‌متر میپردازد. این محصولات در دو گرید مشهور زیر تولید میشوند:

این دو گرید منطبق با استانداردهای دیگری هم هستند و از نظر کمیت شیمیایی و عناصر فلزی تشکیل‌دهنده، با یکدیگر تفاوت‌ هایی دارند.