تبریز:

در زمان صفویان کارگاههای بسیاری در آن دایر شده و تا به امروز مرکز مهم قالیبافی استان بوده است. راهیابی فرش ایران به بازارهای جهانی تا حد زیادی مرهون بازرگانان و قالیبافان تبریزی است.

نوع بافت:

گرة متقارن (ترکی) دو پوده با پرز کوتاه و نازک.

قالی های محلی و روستایی:

آراسته به طرحهای قدیم هریس

هریس:

ویژگی های کلی طرح:

طرح های لچک و ترنج شاخه شکسته، لچک و ترنج شاه عباسی و هندسی با حاشیة سماوری و با گونه های قاچ خاتون (داش خاتون)، ترنجی کف ساده، حاج عظیمی، ترنج لوزی، صمدخانی و تاجری در حوزه های گوراوان، شربیان، اهر بیلوردی، مهریوان، و قراچه بافته می شوند

رنگ ها:

سرخ روناسی، قهوه ای سیر، سبز تند و سورمه ای.

قراچه:

مشهور به قالیچه و کناره با طرح ترنج و رنگ سرخ روناسی و حاشیة آبی سیر.

اردبیل:

تولیدات آن بیشتر به صورت قالیچه و روستایی¬باف بوده و گلیم آن مشهور است.

تکاب:

تکاب، افشار و بیجار سه مرکز تولید دست باف های پرز بلند و بادوام.

قالی های عشایری:

قالی های شاهسون که شباهت هایی با قالی های روستایی دارد.